بزرگ

بعد از دو سال واندي شايد هم كمتر كه همديگرو نديده بوديم بالاخره وسط يه روز شلوغ كاري ، اول شب رفتم خونشون .
نبودن زن و بچه اش . روزه سيگارمو شكوندم و نيشستيم گپ زدن از كار و زندگي و نحوه خريدن خونش و وا م وقسط و قرض و اين داستانها ... كه يهو ناخواسته يه چن دقيقه اي سكوت حكمفرما شد بينمون .
بعدترش ديدم كه داريم در مورد مرگ حرف مي زنيم . از اولش هم ما اهل حرف زدن در باره زندگي نبوديم . همين بود كه راحت تونستيم اين حرفها رو يكي دو ساعت ديگه ادامه بديم .
سبكتر رفتم خونه .

Labels: رفیق

نوشته شد توسط م م بزرگ 5:24 AM
|