بزرگ

و اما ...

شش ماه قبل از اینکه وبلاگ نویسی را شروع کنم به طور مرتب وبلاگ می خواندم . برای وبلاگ
نوشتن مردد بودم . نمی خواستم همین طور شروع به کاری بکنم که از جوانب آن اطلاع کاملی نداشته باشم . وبلاگ بازي جديدي بود و من بازي ها را كاملا جدي مي گيرم .
من وبلاگ را نه براي اين شروع كردم كه رابطه انساني جديد را ايجاد كنم كه از مدت ها پيش پنبه اين جريان را پيش خودم زده ام كه : لعنت بر روابط انساني و اصلا حوصله ام به هيچ بند و ارتباط جديدي نمي كشد.
و نه اينكه بخواهم تاثيري در روند فكري كسي بگذارم و نه مي خواستم كه هيچ حركت سياسي يا اجتماعي و .. . را انجام دهم .
اصل بر تلاش براي نوشتن بود . ريختن آنچه در سرم مي گذرد بر روي كاغذ . و ميل به شنيدن تشويق ديگران كه بسيار برايم دلچسب است .

هیچ وقت نخواستم که از دنیای مجازی خارج شوم و به دیگران نیز بدیده مجاز نگریستم . اثر برایم مهمتر بود تا موثر .

بالاخره شروع شد .
از پس یک سال ونیم نوشتن که در آن خبری از نقل قول ، سیاست ، خاطرات ، و مطالب غیر اخلاقی نبود ! حرف ها كم كم ته كشيد . مگر چقدر مي شد از بطن روزمره ها مطالب عميق تري بيرون كشيد و يا عقايد و سلايق خود را در ارتباط با زنده گي به چند زبان مي شد بيان كرد .
مگر به چند زبان مي شد بزرگ را به تصوير كشيد ؟
بزرگ چیزی نبود جز آنكه من او را در اينجا ، اينجا و اينجا و ... او را شرح دادم .اما

اما همه اينها كه گفتم نه بخاطر اين بود كه بگويم بازي تمام شد ، بخاطر اين است كه بگويم اين بازي چهل سال ديگر ادامه دارد .

نوشته شد توسط م م بزرگ 1:58 AM
|