الف -

پای در زنجیر پیش دوستان

به که با بیگانگان در بوستان

ب-

امروز تو یوتیوب سرچ کردم افشاری . به قصد قطعاتی از حامد افشاری . برخوردم به افشاری که ذوالفنون نواخته بود و الان هم مشغول شنیدن همانم و فضا عوض شد . و رفتم به بیست سال پیش که ذوالفنون کتاب آموزش سه تارش رو واسم امضا کرد و سرخوش هم به عنوان هدیه استاد پولشو ازمون نگرفت . روزهای سرخوشی بود ... ( هنوزمغازه سرخوش سر جاش هست ؟ )

ذوالفنون که رفت هی خواستم بیام اینجا کمی خط خطی کنم که چه کم سر صدا و آروم رفت . شاید شلوغ پلوغی شب عید بود یا نمیدونم چی . قطعا حق ذوالفنون ادا نشد و اونطور که باید و شاید جامعه هنر بهش نپرداخت .

به هر حال شیرین نوازترین سه تار نوازها رفت .

پرند رو حداقل گوش بدین از ایشون .

ج -

یکی از چیزهایی که در زندگانی ازش احساس خرسندی می کنم اینه که مجموعه اتفاقاتی که واسم افتاده ، مسیری که برام تعریف شده ، کارهام ، جاهایی که رفتم و ... تو موقع مناسبی بوده ، به رشدم کمک کرده . مثلن من یه موقعی فیلم شوکران رو دیدم که هیچی از روابط انسانی و زناشویی و اینها سرم نمی شد و در حقیقت فیلم رو هدر دادم

کلن در راستای این که به خودم میگم نباید زورالکی بزنم یه وقتهایی یه جایی باشم و یه کارهایی رو حتمن تا فلان موقع کرده باشم و یه اشخاصی رو ... !

د -

بندرت پیش اومده تو زندگیم وقتی به مردن فک می کنم پیش خودم بگم یه کارهایی هست که باید انجام بدم و فعلن تو دنیا کار دارم . هر وقت اینجوری میشم که حس می کنم باید بمونم . احساس هراس می کنم . البته این ربطی به این نداره که مثه سگ از مردن می ترسم .

شاکرم که اون حسه رفته و دوباره تو دنیا کاری ندارم .

ادامه داری ؟ !